پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

بازارشان سکه است؛ از انتشار کتاب گرفته تا برگزاری همایش و کارگاه‌های آموزشی و سخنرانی در فضای مجازی و حتی مجال یافتن برای حضور رسمی در رسانه‌ملی! آنهم در کشوری که بدلیل طی کردن دوران گذار و فشارهای خاص اجتماعی- اقتصادی-فرهنگی، آسیب دیدگی های زیادی را در حوزه روانی تحمل می کند. اهمیت کار را باید در ساخت طنزهای تراپی جستجو کرد. چرا که ایرانی ها بر طبق سنت فرهنگی خود، موضوعات مهم را در قالب طنز دنباله گیری می کنند. روان‌شناسان‌زرد بجای ارایه یافته های مستند و فناوری های آزمون شده موثر بر حوزه روان، تجربه‌های شخصی خود یا اطرافیان شان را مبنای ارایه رهنمود قرار می دهند. آنها برای مخاطبین خود نسخه های میانبر می پیچند ، لذا بشدت مورد توجه و تمایل افراد آسیب دیده و در رنج، قرار می گیرند. متاسفانه به نظر می رسد که کشور دچار نوعی کم عمقی و فعالیت استاندارد در بحث و حوزه تراپی و مشاوره شده است.

فرشاد مومنی که در نشست موسسه مطالعات دین و اقتصاد و با عنوان «بررسی رویکرد‌های نظری و تجربی در استقرار نظام ارزیابی صندوق‌های بازنشستگی کشور» سخن می‌گفت، با تاکید بر فوریت حل بحران این صندوق ها، این بحران‌ها را ناشی از سیاست‌هایی مانند تعدیل ساختاری اقتصاد ایران و نگاه چرتکه‌ای به این صندوق‌ها دانست و از فساد و مدیران نالایق در این صندوق‌ها انتقاد کرد. وی بیان داشت که در نظام تصمیم گیری ما افرادی هستند که شخصا آدم‌های محترمی هستند، اما صلاحیت تخصصی در زمینه اقتصاد توسعه ندارند. استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت، در شبکه‌های مجازی نطق قدیمی آقای رییس جمهور فعلی را می‌بینیم که می‌خواهد به دولت قبلی طعنه بزند و خطاب به دولت قبل می‌گوید «شما کاری کردید که قیمت دلار به ۵ هزار رسیده است»، ولی الان وقتی قیمت دلار را می‌بیند، چه حالی می‌شود؟ گزارش بدهد که چه تحویل گرفته، چه وعده داده و کارنامه اش چیست؟ شرم نمی‌کنند و راحت می‌گویند که از افزایش نرخ ارز سود نمی‌بریم و نقشی در آن نداریم.

نهاد آموزش و پرورش کشور به سه دلیل عمده شرایط اقتصادی خاص در جامعه ، ضعف بودجه ای سنواتی و با کمال صدها تاسف، انتصابات سیاسی و غیرشایسته سالار، دچار کج کارکردی شده است. به گونه ای که بشکل فاجعه باری، شاهد کاهش کیفیت خروجی ها و افت تحصیلی شدید و همچنین بی عدالتی آموزشی هستیم. سوال اینجاست که تا کجا باید تحمل کننده وضعیت نابسامانی بود که پیش از این شاهد خروجی های المپیادی آن نظام با توان رقابت بین المللی بودیم؟ آیا هنوز به این نتیجه نرسیده ایم که تمدن سازی اسلامی- ایرانی، نیازمند نیروهایی با سطح توانمندی خاص است؟ خبر می رسد که ظرفیت استفاده از تک ماده از سه درس به چهار درس افزایش یافته است؟ از خود مدیران آموزش و پرورش می پرسیم که تفسیر خودشان از این حرکت چیست؟

تالکوت پارسونز و آنتونی گیدنز تلاش کرده اند تا به یک پرسش کانونی در جامعۀ سرمایه داری پاسخ دهند: با افزایش ثروت ملی و ثروت طبقۀ سرمایه دار، چگونه می‌توان عامۀ مردم را نسبت به کشور، تعلق خاطر آن‌ها به نظام سیاسی/اقتصادی، حفظ قرارداد اجتماعی و نظم عمومی تداوم بخشید؟ در پاسخ باید گفت که در اقتصاد سیاسی کشورها، سه بازیگر اصلی وجود دارد: حاکمیت، بخش خصوصی و عامۀ مردم (مصلحت عامه). سرنوشت سیاسی کشور‌ها تحت تاثیر دینامیکی است که در میان این سه بازیگر وجود دارد. ادبیات جهانی، واژه حکمرانی (تعامل دولت، بخش خصوصی و حقوق عامه) را بعنوان مبنای کنش متعادل و پیش رونده در حوزه‌های مختلف، مورد پذیرش قرار داده است. در خصوص ایران و در حوزه اقتصاد، این سوال مطرح می‌شود که چگونه با رویکرد حکمرانی، می‌توان اقدام به کاهش تورم دو رقمی در کشور نمود؟ در پاسخ باید گفت که، با توجه به هزینه‌های فزایندۀ نهاد دولت و ناترازی نظام بانکی، منابع مالی برای سرمایه گذاری در تولید و زیرساخت‌های کشور بسیار محدود بوده و یا به علت محدودیت استخراج و مشکلات فروش نفت، به حداقل رسیده است. برای حاکمیت، حفظ وضع موجود با اندکی تعدیل‌های مقطعی تنها راهبرد واقع بینانه خواهد بود، زیرا اصلاحات بنیادی اقتصاد کشور، خانه تکانی‌های جدی سیاسی، فرهنگی و امنیتی به همراه خواهد داشت و ائتلاف‌های متفاوت سیاسی را به وجود خواهد آورد. طبعاً هیچ حاکمیتی با دست خود ساخت قدرت خود را متزلزل نمی‌کند ضمن اینکه در گونه شناسی لذاتِ متصورِ بشر، هیچ لذتی بالاتر از لذت قدرت قرار نمی‌گیرد. حفظ وضع موجود، توان اجرای یک راهبرد دراز مدت را ندارد، اما با تعدیل‌های ماهانه و شکار فرصت‌های کوتاه مدت، قابلیت عملیاتی شدن را دارد.

تاریخ شفاهی یکی از شیوه‌های پژوهش در تاریخ است که به شرح و شناسایی وقایع، رویداد‌ها و حوادث تاریخی بر اساس دیدگاه‌ها، شنیده‌ها و عملکرد شاهدان، ناظران و فعالان آن ماجرا‌ها می‌پردازد. کتاب «ثبت و ضبط تاریخ شفاهی»؛ راهنما برای علوم‌انسانی و علوم‌اجتماعی (به همراه اصول و روش‌های مصاحبه) نوشته والری رالی‌یو (تاریخدان و روانشناس- ۱۹۳۴) در انتشارات سوره‌مهر به چاپ رسید. این کتاب، برای محققانی که برای مصاحبه عمقی به راهنما نیاز دارند، نوشته شده و با پرداختن به مسائل اخلاقی و پرسش‌های مربوط به روابط بین مصاحبه‌کننده و راوی و فنون مصاحبه، به محققان و نیز استفاده‌کنندگان مصاحبه عمقی کمک می‌کند تا به غنای دانش شان از تاریخ خود بیفزایند. نویسنده از آنجا که خود مورخ است، بیشتر از نگاه یک مورخ به موضوع نگریسته، درباره مسائل در خور توجه محققان تاریخ معاصر از طریق روش‌شناسی تاریخ شفاهی صحبت کرده است. ولی او همچنین به دغدغه‌های محققان در رشته‌های دیگر نیز در مواردی که رویکرد آن‌ها از رویکرد مورخان متفاوت است، توجه داشته است.

مدیر کل دفتر سیاستگذاری و توسعه اشتغال اعلام کرده است که در پاییز ۱۴۰۲ نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان ۱۱.۴ بوده است. نرخ مشارکت کاردانی در سال ۱۴۰۱ معادل ۵۰ درصد، نرخ بیکاری آن‌ها ۱۰ درصد، نرخ مشارکت کارشناسی حدود ۴۸ درصد و نرخ بیکاری آن ۱۵ درصد، نرخ مشارکت کارشناسی ارشد بالای ۶۸ درصد و نرخ بیکاری آن‌ها نزدیک به ۹ درصد، نرخ مشارکت فارغ التحصیلان دکتری بالای ۷۰ درصد و نرخ بیکاری آن‌ها سه درصد است. طبق برآورد‌های مرکز آمار در سال ۱۴۰۱ تقریبا ۵۰۰۰ فارغ‌التحصیل دکتری داشتیم که موفق به پیدا کردن شغل نشده اند. زهرا نژادبهرام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم به تازگی بیکاری فارغ‌التحصیلان مقطع دکتری را نگران‌کننده دانسته و هشدار داده: «نمایندگان به فکر پنج هزار دکترای بیکار باشند.» این برای نخستین‌بار نیست که مسوولان درباره افزایش دکتری‌خوان‌ها هشدار می‌دهند، اما عجیب اینجاست که در روز‌های پایانی ۱۴۰۲ هستیم و به‌نظر نمی‌رسد برنامه‌ریزی جدی در این زمینه انجام شده باشد.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

شهرداری تهران وقف الزامات قانونی، موظف به ورود ،خدمات رسانی و مداخله گری در بحث آسیب های اجتماعی است. موضوعی که متاسفانه توانمندی چندانی در راهبری راهبردی آن نداشته و مواجه با آسیب های اجتماعی را معادل توزیع بن حمایتی و بگیر و ببندهای ون محور و کمپ پایه می بیند. خدا می داند چقدر سرمایه و بودجه هم با این نااهلی ها به هدر می رود و دوستان ما در معاونت اجتماعی، اما سرخوش تر از گذشته ادعای خدمات رسانی موثر دارند. همکاری با بهزیستی و سایر نهادهای انتظامی و حمایتی و خیریه ای را نمی دانند ولی ادعای برنامه محوری شان گوش خراش است. معدود نیروهای توانمند فعال در حوزه نیز، بدلیل بعضی اختلاف سلیقه های سیاسی و اداری، کنار گذاشته می شوند و آسیب اجتماعی شهر تهران می ماند و حوضش. امین توکلی زاده از لیست باندهای سواستفاده کننده از کودکان کار می گوید و موضوع ترنس ها. موضعی که بد نباشد،نیم نگاهی بدان انداخته شود .

حسین شیخ رضایی عضو هیئت علمی موسسه حکمت و فلسفه در نشست «فلسفه، بیرون و درون دانشگاه» که در سه‌شنبه ۲۴ بهمن در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد،بیان داشت که از دیدگاه مردم، فلسفه دانشگاهی دو تا مشکل دارد؛ یکی اینکه با زبان فنی غیر قابل فهمی بیان می‌شودو دوم اینکه از دید افراد بیرونی، آن چیزی که فیلسوف درباره آن صحبت می‌کند ربطی به زندگی ندارد.بحث فلسفه کاربردی هم قادر به پاسخگویی به این دو چالش نبوده و لازم است وارد حوزه فلسفه برای عموم شویم . نکته مهم‌ در تعریف فلسفه برای عموم این است که راجع به موضوعاتی صحبت می‌کند که دغدغه عموم مردم یا خیر عمومی است.فلسفه برای عموم می‌گوید تو مسئله داری، من می‌آیم از زاویه دید خودم می‌گویم مسئله‌ات چطور حل می‌شود.مثلا در غزه، اسرائیل به بیمارستان بمب می‌زند، فلسفه می‌تواند به ما چارچوب بدهد که آیا این دفاع مشروع به حساب می‌آید یا خیر. پس فلسفه کاملا نقش ابزاری دارد و فیلسوف می‌خواهد با این ابزار مسئله‌ای را حل کند که این مسئله، مسئله عموم است. در چنین شرایطی باید به حساسیت های داستان هم توجه نمود به گونه ای که فلسفه عامه‌پسند و فلسفه پوپولیست ،جای فلسفه برای عموم را نگیرد و جریان سازی پوپولیستی ( خصوصا در فضاهای سیاسی و اجتماعی) جای فلسفه برای عموم ننشیند.تجارب متشابه این حوزه را در ترویج علم، علم کاربردی و کاربردی سازی علم،زبان تخصصی علم و مواردی همانند نیز داریم.

برخی از منتقدین معتقدند که حریم دانشگاه به بهانه های مختلف دچار آلودگی سیاسی- امنیتی شده و این درهم آمیزش با ساحت علم، نتیجه ای جز وانهادن دیدگاه های تقابلی در علم و کنار نهادن پارادایم ها و واگشت به آموزش مدرسه ای ، ندارد. بررسی اشتراکات همین فهرست کوتاه از اساتید اخراجی نشان می‌دهد، اغلب این اساتید اخراجی اگر متولد سال‌های نزدیک به انقلاب نباشند، دست‌کم سال‌های کودکی‌شان را در سال‌های دهه شصت گذرانده‌اند. اغلب اساتید رشته‌های علوم انسانی بوده‌اند و بیشترشان فعالیت سیاسی یا حزبی خاصی نداشته و عموما حامی دانشجویان و خواستار فشار کمتر به دانشجویان بوده‌اند.

علی اکبر صالحی در نشست «آسیب شناسی مهاجرت نخبگان» در خانه اندیشمندان علوم انسانی ایران بیان داشت که «الان مهاجرت از دانشگاه‌ها عبور کرده و به آموزش و پرورش رسیده است».برای خروج هر نخبه ۵ میلیون دلار سرمایه از کشور از دست می‌رود، زیان مالی مهاجرت نخبگان در سال ۱۳۹۳ بیش از ۳۸ میلیارد دلار برآورد شده است، بنابر آمار مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۹۸ تعداد ۶۰ هزار نفر از ایرانی‌هایی که مهاجرت کردند در گروه مهاجران نخبه دسته‌بندی شدند، مانند افراد حاضر در المپیادهای علمی و رتبه‌های برتر کنکور. متاسفانه در دانشگاه نگرانی و هراس امنیتی وجود دارد.

اولین همایش سالانه «مسئولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی» دوشنبه ۹ بهمن ماه در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. گزارش زیر، بیان خلاصه وار مهمترین مسائلی است که در این همایش مورد توجه صاحب نظران بوده است.

دکتر فتح‌اله آقاسی زاده و سعید غلامی نتاج امیری، محققانی هستند که پیش از این کتاب ”هفتاد سال برنامه‌ریزی توسعه در ایران: آسیب‌ها و چالش‌ها” را به جامعه برنامه‌ریزی ایران تقدیم کرده‌اند.پس از این تجربه تالیفی، بر مؤلفه مدیریت در ایران تمرکز نموده و مایلند این گزاره را به حکمرانان منتقل کنند که مدیریت بسیار مهم بوده و راه توسعه ایران از مسیر اصلاح نظام اداری و مدیریتی خواهد گذشت .آنچه که این دو محقق در قالب ”مدیریت ایرانیان” آن را توصیف و صورت‌بندی نموده‌اند، نشان می‌دهد که مدیریت امروزی ایرانیان، عموماً در تضاد با آموزه‌های جهانی مدیریت و موازین جهان‌شمول مدیریت است.حقیقت این است که در میدان واقعیت و عمل، همه چیز وابسته به موقعیت، اکنون، و وابسته به بالادستان و نظام تشخیص سکاندار اصلی سازمان است. گاه در انتصاب مدیر، تخصص مبنا می‌شود، گاه روابط و اعتماد مبنا قرار می‌گیرد. گاه توصیه‌ها و امر و نهی‌های منابع قدرت ملاک هست، گاه تصادفی و از سر اجبار و اکراه انتصابی صورت می‌پذیرد و گاه دهها مبنا و معیار دیگر خود را تحمیل می‌کنند و.... . گروهی از منتقدان، صحبت های آقاسی زاده را در قالب نوعی نقد اصلاحی تفسیر کرده اند و گروهی دیگر، آن را بستری برای به یادمانی منجر به انتصابات. هرچه باشد بخش زیادی از این نقدها ، نقدهای درستی است که ما را از محفل گرایی بجای مدیریت ورزی، دور کرده و اصلاحاتی برای کارآمدی سازمانی کشور توصیه می کند.

اتحادیه انجمن های علوم اجتماعی ایران، نخستین همایش سالانه خود را با موضوع «مسئولیت اجتماعی علم و نقش انجمن‌های علمی» با همکاری شماری از انجمن‌های عضو اتحادیه ، در تاریخ دو‌شنبه و سه‌شنبه ۹ و ۱۰ بهمن‌ ۱۴۰۲ ساعت: ۱۳:۳۰ تا ۲۰ در محل خانه اندیشمندان علوم انسانی ایران (نجات الهی، خیابان ورشو)برگزار می‌کند. شرکت برای عموم فرهیختگان، هیات مدیره و اعضای انجمن های علمی ، دانشگاهیان و فعالات پژوهشی، آزاد بوده و تنها لازم است هماهنگی های متقابل،قبل از برگزاری نشست با دبیرخانه صورت پذیرد.

رئیس جمهور با حضور در دانشگاه جامع امام حسین (ع) به مدت ۳ساعت از بخش‌های مختلف آن و الگوی «دانشگاه مسئله‌محور تراز انقلاب اسلامی» که در این مجموعه علمی و پژوهشی طراحی و اجرا شده است، بازدید کرد.الگوی شکل‌گیری دانشگاه تراز اسلامی متکی بر ۷ مولفه ۱- مولفه‌های جهت‌دهنده مبتنی بر مبانی دینی و منظومه فکری امامین انقلاب، ۲- مولفه سرمایه انسانی مبتنی بر کرسی‌های دانشی اعضای هیئات علمی دانشگاه‌ها، ۳- مولفه تربیت دانشجو مبتنی بر جذب هدفمند دانشجویان برای کمک به حل نظام مسائل کشور، ۴- مولفه نظامات مبتنی بر بازنگری و تحول دانشگاه با هدف تعالی معنوی و تحول علمی، ۵- مولفه فضا و محیط الهام‌بخش مبتنی بر معنویت و هنر ایرانی-اسلامی،‌۶- دوره رشته متن و محتوا مبتنی بر بازنگری بر اساس منابع دینی و تجربیات متراکم انقلاب اسلامی و ۷- علم و پژوهش مبتنی بر تولید دانش و فناوری مورد نیاز برای پیشرفت کشور و پایه‌گذاری تمدن نوین اسلامی طراحی شده است که در حضور دکتر رئیسی تشریح شدند.

به مناسبت زادروز زنده‌یاد داریوش شایگان در چهارم بهمن ‌ماه، در برنامه «برخورد» تصمیم گرفته‌ایم نشستی در نقد و بررسی میراث فکری این متفکر برگزار کنیم و ازاین‌رو با دکتر حسین مصباحیان و دکتر احسان شریعتی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.

رتبه‌بندی و ارزیابی سال ۱۴۰۱ پژوهشگاه‌ها و مؤسسات پژوهشی دولتی، توسط مؤسسه ISC اعلام شد. دکتر سید احمد فاضل زاده رئیس مؤسسه ISC گفت: رتبه بندی و ارزیابی پژوهشگاه‌ها و مؤسسات پژوهشی دولتی در سال ۱۴۰۱ توسط مؤسسه ISC انجام گرفت. وی اظهار داشت: در این رتبه بندی، معیار‌های کلی در ارزیابی و رتبه بندی پژوهشگاه‌ها و مراکز پژوهشی در ۵ حوزه پژوهش (با وزن ۲۵ درصد)، فناوری و نوآوری (با وزن ۳۵ درصد)، بین المللی سازی (با وزن ۱۰ درصد)، اثرگذاری اقتصادی (با وزن ۲۰ درصد) و خدمات اجتماعی، زیر ساخت و تسهیلات (با وزن ۱۰ درصد) می‌باشد.

رضا مراد صحرایی وزیر آموزش و پرورش در واکنش به معدل پایین دانش‌آموزان بیان داشته اند که برخی اعلام کردند، میانگین معدل رشته علوم انسانی ۸.۷۵ است. شفاف به مردم گفتیم این وضعیت آموزش کشور در دولتی است که آن را تحویل گرفتیم. رئیس‌جمهور نسبت به معدل دانش‌آموزان حساس هستند و چندین جلسه درباره معدل برگزار کردند. کدام رئیس‌جمهوری این رفتار پدرانگی را دارد؟ و ... . خدمت این مدیر عزیز عرض می شود که فرمایش متین، اما ماست مالی نکن و بگو شما چه برنامه ها و اقدامات اصلاحی در این دو سال ، برای رفع یا کاهش این معضل در پیش گرفته اید؟ نکند قصد دارید سطح سوالات را آسان تر کنید تا معدل بالاتر رود؟ منتظر پاسخ هستیم جناب وزیر.

دکتر کریم مجتهدی، از استادان به نام فلسفه و از چهره‌های ماندگار ایران، درگذشت. مجتهدی متولد دهم شهریور ۱۳۰۹ در تبریز بود.زنده‌یاد کریم مجتهدی دوره‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری خود را در دانشگاه سوربن فرانسه گذرانده بود و پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود را زیر نظر یکی از بزرگ‌ترین فلاسفه قرن بیستم ژان وال با عنوان «بررسی تحلیل استعلایی کانت» و رساله دکترای خود را با مشاوره هانری کربن نوشته بود.از مجتهدی نزدیک به ۳۰ اثر به جای مانده است. پیکر دکتر کریم مجتهدی چهره ماندگار فلسفه ایران سه‌شنبه (فردا) ساعت ۹ صبح از «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» به سوی خانه ابدی‌اش در قطعه‌ نام‌آوران بهشت زهرا تشییع خواهد شد.درگذشت این استاد فلسفه را به جامعه علمی و فرهنگی و خانواده او تسلیت می‌گوییم.

علی جعفریان رئیس سابق دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌گوید امروز برای دستیاری رشته‌ها لوکس متقاضی وجود ندارد، نتیجه‌اش این می‌شود که پزشکی کشور محتاج پزشکان خارجی می‌شود، البته دیگر ۵۰ سال قبل هم نیست که پزشک هندی و بنگلادشی به ایران بیاید، او هم به انگلیس می‌رود، آن موقع که به ایران می‌آمدند درآمد خوبی داشتند اما الان برای چه به ایران بیایند، یعنی کشور را به سمتی می‌بریم که در آینده نزدیک متخصص بیهوشی برای عمل آپاندیس هم در شهرستان نداشته باشیم. الان طوری شده که اگر کسی بخواهد دستیاری بخواند به‌جای ایران در خارج از کشور رزیدنت می‌شود، برای همین آزمون پذیرش دستیار که بسیار رقابتی بود طوری شده که الان ۸۰۰ صندلی آن خالی می‌ماند، من هم ندیدم وزارت بهداشت آن را تکذیب کند و یعنی این اخبار درست است .